τρίτη-μέρα-σήμερα-του-ντοκιμαντέρ-στον-κινηματογράφο-ΔΑΝΑΟΣ

Σύντροφοι και συντρόφισσες, επιστρέφω στο παλιό μου blog, τα Άσματα και Μιάσματα, που όλοι αγαπήσατε, διότι τα προβλήματα με την ανάρτηση φωτογραφιών λύθηκαν, όπως φαίνεται. Θα συνεχίσετε να με διαβάζετε εκεί στην παλιά μου διεύθυνση: www.bosko-hippydippy.blogspot.com Κατά τα άλλα, η ταινία βρίσκεται σήμερα στην τρίτη μέρα διανομής της στον Δαναό. Από εσάς θα εξαρτηθεί αν καταφέρει να...επιβιώσει και να παραταθεί η παραμονή της στη σκοτεινή αίθουσα γι' ακόμη μία εβδομάδα. Σας περιμένουμε στον Δαναό, λοιπόν!

περί-ντοκιμαντέρ-ο-λόγος-στην-εκπομπή-''σημείο-art''

Σήμερα πραγματοποιήθηκε το γύρισμα για την εκπομπή ΣΗΜΕΙΟ ART στην ΕΡΤ που παρουσιάζει και επιμελείται η δραστήρια Δήμητρα Κουζή. Αφορμή ήταν η έξοδος του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου αυτή την Πέμπτη στον Δαναό, αν και μιλήσαμε κυρίως για το σύνολο των μουσικών/ βιογραφικών ντοκιμαντέρ μου. Ευχαριστώ, λοιπόν, την Κουζή που έψαξε, με βρήκε και μου αφιέρωσε μία από τις εκπομπές της - ομολογουμένως από τις πιο φρέσκιες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην κρατική τηλεόραση για τις ταινίες τεκμηρίωσης. Για τη μέρα ή, σωστότερα, για τη...νύχτα μετάδοσης - η εκπομπή μεταδίδεται στη μία μετά τα μεσάνυχτα - θα ενημερώσω, αφού ενημερωθώ κι εγώ!

για-τη-δημοσιογραφική-προβολή-του-ντοκιμαντέρ

Έγινε και η δημοσιογραφική προβολή της ταινίας το πρωί στον μικρό Δαναό, εκεί που θ'αρχίσει να προβάλλεται από την ερχόμενη Πέμπτη. Πήγαμε καλά από προσέλευση δημοσιογράφων, περίπου 15 άνθρωποι ήρθαν για να δουν και να γράψουν. Μεταξύ αυτών, ο Δανίκας που πλέον βάζει αστεράκια μόνο στο Αθηνόραμα, ο Καπράνος από τα ΝΕΑ που αντικατέστησε τον Δανίκα στην κριτική κινηματογράφου, ο αγαπητός μου φίλος Σιδερής Πρίντεζης από το Δεύτερο Πρόγραμμα, κριτικοί επίσης από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, τον ΔΡΟΜΟ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και αρκετά διαδικτυακά sites. Στους κριτικούς από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το ΕΘΝΟΣ, τη LIFO και την ATHENS VOICE θα σταλεί dvd της ταινίας, ενώ συγκινητική είναι ήδη η προθυμία για κομμάτι από τη Βένα Γεωργακοπούλου και την Ευάννα Βενάρδου στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ και την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ αντίστοιχα.

 

Εννοείται πως απέφυγα να ζητήσω feedback των δημοσιογράφων από την Άντυ Δημοπούλου, την υπεύθυνη Γραφείου Τύπου του Δαναού. Ο καθένας είναι ελεύθερος φυσικά να γράψει ότι θέλει και σίγουρα δε μπορούμε ν' αρέσουμε σε όλους. Εμένα μου αρκεί που η ταινία μου αρέσει πρωτίστως σε μένα τον ίδιο, τους ανθρώπους που με περιβάλλουν και το στενό οικογενειακό περιβάλλον της Κατερίνας Γώγου. Από κει και πέρα, όποιος έχει να γράψει κάτι συμβουλευτικό, έστω και αρνητικό, να τον ακούσω χίλιες φορές. Τυχαίνει, βλέπεις, νά'μαι κι εγώ κριτικός και να ξέρω καλά πως παν αυτά. Επίσης, με την ίδια άνεση μπορώ να οσμιστώ και την εμπάθεια κι εκεί θά'μαι αμείλικτος. Ας περιμένουμε όμως μέχρι την άλλη Πέμπτη που οι εφημερίδες θα βγουν μαζί με την ταινία στον Δαναό.

one-more-cup-of-coffee-for-the-road

Ένας - ένας οι φίλοι εγκαταλείπουν την Αθήνα, δέσμιοι της ανεργίας, της αεργίας και της κατάθλιψης. Διώχνουν πρώτα όλα τους τα πράγματα για τα χωριά και τις πόλεις τους και μετά φεύγουν κι οι ίδιοι. Το λυπηρό είναι πως τούτοι οι άνθρωποι είναι νέοι, στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής τους, μα αντί να σκέφτονταν το επόμενο βήμα - που λένε, μάζευαν ένα-ένα τα λιγοστά ευρώ για να πληρώσουν το νοίκι και τη θέρμανση. Σήμερα χάνω κι εγώ δυο φίλους, των οποίων η παρέα και η καθημερινότητα πολύ θα μου λείψουν. Χαμογελάω σαν τους θυμάμαι να μου λένε να μη φύγω εκτός Αθηνών, λίγους μήνες πριν που μου προτάθηκε μόνιμη δουλειά σε νησί των Δωδεκανήσων. Τώρα αυτοί είναι που εγκαταλείπουν πρώτοι το πλοίο. Τους καταλαβαίνω ωστόσο. Ίσως να την έκανα κι εγώ άμα είχα καβάντζα κάπου αλλού, ώστε να μη χρειάζεται να τραβάω πενηντάευρα μια φορά τη βδομάδα απ' τους δικούς μου για τα τσιγάρα και τη σίτηση μου. Σκέφτομαι απλά ότι τα γέλια κι οι χαρές στις μαζώξεις στο σπίτι μου θα σταματήσουν πια, αν δε σταματήσουν κι οι ίδιες οι μαζώξεις. Καλά που έχω την ταινία να τρέχει και να πηγαίνει και καλά, αλλιώς δε θα την πάλευα με το φευγιό των φίλων μου. Είναι διαφορετική συνθήκη απ' αυτό που μού'χε πει πριν πολλά χρόνια η Μαρίζα η Κωχ και που ισχύει απόλυτα: Θα'ρθεί καιρός που θα χαθείς με τους πιο δικούς σου ανθρώπους κι ας μένουν δυο δρόμους παρακάτω από σένα, όχι γι' άλλο λόγο, αλλά γιατί η πόλη αυτή τρώει τους ανθρώπους της...Εν προκειμένω, μια κοινωνία, μια χώρα ολόκληρη, άρρωστη και σάπια απ' τα θεμέλια της, τρώει τους ανθρώπους της και καταστρέφει τα πιο δημιουργικά κύτταρα της. Πεισμώνω και φωνάζω από μέσα μου στους υπεύθυνους της καταστροφής ότι εμένα τουλάχιστον δε θα με φάνε! Βάζω μπροστά ως άμυνα τις εννέα μέρες που μεσολαβούν πριν την έξοδο της ταινίας μου στους κινηματογράφους, τις πολλές άλλες δραστηριότητες μου, τα επερχόμενα ταξίδια εντός κι εκτός συνόρων, έτσι, σα χρονοδιάγραμμα σωτηρίας. Ανακαλύπτω ανέκδοτα ημιτελή έργα της Λένας Πλάτωνος, γνωρίζω νέα αξιόλογα πρόσωπα, εξακολουθώ να πηγαίνω στον οδοντίατρο για να φτιάξω τα δόντια μου, κοιμάμαι και ξυπνάω με καινούργιους καλούς δίσκους, στοιβάζω βιβλία δίπλα μου το ένα μετά το άλλο, ξεχνάω ταινίες στο dvd player που παίζουν λούπα, τηλεφωνώ σε όσους απόμειναν εδώ τέλος πάντων, όχι συχνά, μια και οι λογαριασμοί έγιναν δυσβάστακτοι πια. Και σήμερα σούπα θα φάμε - χορτόσουπα - ή το πολύ-πολύ μακαρόνια σκέτα με λίγο τριμμένο τυρί. Για την ώρα αυτή, μου αρκεί ένας καφές ζεστός και πρωινός στην υγειά των φίλων μου που ετοιμάζονται να ταξιδέψουν.

 

* ο τίτλος του post είναι στίχος του Bob Dylan φυσικά.

από-το-αφιέρωμα-στην-κατερίνα-γώγου-στην-πάτρα

Έγινε το αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου χθες στο δισκοπωλείο Discover της Πάτρας, όπου παρουσιάστηκαν το βιβλίο-cd Πάνω-κάτω η Πατησίων και το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου-Για την αποκατάσταση του μαύρου. Από δεξιά, ο ποιητής-εκδότης Γιώργος Χρονάς, η φιλόλογος-συγγραφέας Χριστίνα Κόκκοτα, εγώ και δίπλα μου ο ηθοποιός Δημήτρης Παπαδάτος.

Φτάσαμε στην Πάτρα μεσημέρι και ήπιαμε ένα καφέ με τον Χρονά, την Κόκκοτα και τον τραγουδοποιό Αλέξανδρο Αλεξάνδρου στο ξενοδοχείο Βυζαντινό, στο οποίο και φιλοξενηθήκαμε. Εδώ έμενε και ο Χριστόδουλος...έσπευσε να μας ενημερώσει ο σερβιτόρος. Σιγά το πράγμα! Βυζαντινό λέγεται, Αρχιεπίσκοπος ήταν αυτός, που αλλού θά'βρισκε καλύτερα; 

Το πρόγραμμα μετά είχε πέρασμα από το βιβλιοπωλείο Discover για να βλέπαμε αν όλα ήταν ΟΚ για τη βραδινή εκδήλωση. Και ήταν! Σε ένα μεγάλο πάγκο, απλωμένα όλα τα βιβλία της Γώγου, το τεύχος - αφιέρωμα της Οδού Πανός και φυσικά η πρόσφατη έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων.

Περνώντας από το μεγαλύτερο δισκοπωλείο της Πάτρας, αμέσως μετά, βρήκα σε περίοπτη θέση και το βιβλίο-cd Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα, το οποίο παρεμπιπτόντως παρουσιάζουμε απόψε το βράδυ στη Χελώνα του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου στο Γκάζι. Θα μιλήσουμε ο Γιώργος Χρονάς, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ν. Μανιάτης κι εγώ. Η Γιώτα Γιάννα φυσικά, συνεπικουρούμενη από πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι και κρουστά, θα ερμηνεύσει όλο το ρεπερτόριο του cd της και όχι μόνο. Ωστόσο, χθες, μια και τα Μάτια της Γιώτας Γιάννα κοσμούν ήδη τη δισκοθήκη μου, προτίμησα ν' αγοράσω σε χαμηλή τιμή το θρυλικό σάουντρακ του Nino Rota από τον Νονό! Στον δε Αλέξανδρο Αλεξάνδρου πρότεινα να πάρει το δεύτερο άλμπουμ του Βρετανού Nick Drake από τα 70s για να μάθει τι εστί original ποιητική folk μπαλάντα! 

Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι είχαμε τραπέζωμα στην οικία της Ζέττας Ζάχου, καλής δημοσιογράφου και αγαπημένης φίλης του Χρονά. Φάγαμε φασολάδα από τα χεράκια της μάνας της, χαβιάρι και ήπιαμε ένα υπέροχο σπιτικό κρασί. Η Ζέττα είναι φανατική αναγνώστρια των Ασμάτων και Μιασμάτων και πολλές φορές έχει διαβάσει κείμενα από δω μέσα στις εκπομπές της, όπως μας έλεγε.

Που χρόνος για ξεκούραση; Στις 5 τ' απόγευμα έπρεπε να είμαστε στο στούντιο του ΣΚΑΪ Πάτρας, καλεσμένοι στην εκπομπή Πατρινός είσαι και φαίνεσαι της Ζέττας Ζάχου. Από τις πιο καλές και σοβαρές εκπομπές που είχα την τιμή να παραστώ για τη Γώγου! Διαβάστηκαν κείμενα και ακούστηκαν αρκετά τραγούδια από την έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων.

 

Η εκδήλωση ξεκίνησε κατά τις 9 το βράδυ. Πρώτος μίλησε ο Χρονάς. Παρουσίασε το Πάνω-κάτω η Πατησίων και διάβασε την περίφημη νεκρολογία του για τη Γώγου πού'χε πρωτοδημοσιευθεί το 1993. Οι ηθοποιοί Δημήτρης Παπαδάτος και Στέλιος Σοφός διάβασαν ποιήματα της Γώγου. Χάρηκα που βρεθήκαμε πάλι με τον Παπαδάτο στην Πάτρα, με αφορμή την εκδήλωση αυτή, αφού ο Δημήτρης διαβάζει μεσ' στην ταινία το ποίημα της Γώγου για τη Μοναξιά. Η φιλόλογος και συγγραφέας Χριστίνα Κόκκοτα, εν συνεχεία, έκανε μία εξαιρετική εισήγηση στον ποιητικό κόσμο της Κατερίνας Γώγου. Όσο για μένα, όταν έμαθα ότι στην αίθουσα βρισκόταν μια ολόκληρη τάξη μαθητών λυκείου και μάλιστα νυχτερινού, αντί να μιλήσω για την ταινία, προτίμησα να σηκώσω την καθηγήτρια από το κάθισμα της για να τη χειροκροτήσει σύσσωμη η αίθουσα. Της αξίζουν συγχαρητήρια! Σε εποχές με τον νεοναζισμό να εισχωρεί στα σχολεία της χώρας, η γυναίκα αυτή έφερε τους μαθητές της σε ένα αφιέρωμα στη Γώγου!

 

Σας περιμένουμε απόψε στη Χελώνα (Δεκελέων 26, Κεραμεικός), στη δισκοπαρουσίαση της Γιώτας Γιάννα. Είσοδος ελεύθερη. Ώρα έναρξης: 20.30

από-αύριο-η-αφισοκόλληση-και-τα-ραδιοφωνικά-σποτ-του-ντοκιμαντέρ

Σήμερα παρέλαβα τις αφίσες και τα flyers του ντοκιμαντέρ από το Γραφείο Τύπου του κινηματογράφου ΔΑΝΑΟΣ. Μιλάμε για μεγάλη...γκαύλα! Από αύριο θ' αρχίσει η αφισοκόλληση και η διανομή τους στο κέντρο της Αθήνας, Εξάρχεια, Κολωνάκι, στην Καλών Τεχνών, σε παν/μιακές σχολές κ.α. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θ' αρχίσει να παίζεται και το ραδιοφωνικό μας σποτάκι Στο Κόκκινο 105,5 και στον Εν Λευκώ.

Φτιάχτηκαν δύο σποτάκια για την ακρίβεια: Το πρώτο, που θα παίζεται Στο Κόκκινο 10,5 γράφτηκε χθες στο στούντιο του σταθμού με χαλί ένα μουσικό θέμα του Κωνσταντίνου Τσιώλη από την ταινία και σπικάζ από τον φίλο μου, στιχουργό Δημήτρη Αναγνωστόπουλο.

Πάι καλά που τελευταία στιγμή βρήκα τον Δημήτρη και δέχτηκε να το κάνει κι ήπιαμε κι ένα καφέ μετά από πολύ καιρό στο Σύνταγμα.

Το δεύτερο σποτ, για τον Εν Λευκώ, θα περιέχει ως χαλί το Εμένα οι φίλοι μου των Magic de Spell σε ποίηση Γώγου και σπικάζ από άγνωστη, μέχρι στιγμής, φωνή. Καλή τύχη νά'χουν και τα δύο!

Στο Κόκκινο 105,5 πάντως ο ηχολήπτης Αχιλλέας Φακόπουλος έβαλε τα δυνατά του και το σποτάκι ήταν ετοιμοπαράδοτο μέσα σε μισή ώρα μόνο! Great! Αύριο αναχωρούμε πρωί-πρωί με τον Χρονά και τον Αλέξανδρο Αλεξάνδρου για Πάτρα, όπου θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ και θα παρουσιαστεί η έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων!

το-mediasoup-και-η-αφίσα-του-ντοκιμαντέρ

Η αφίσα του ντοκιμαντέρ με τα λογότυπα του κινηματογράφου ΔΑΝΑΟΣ και των χορηγών επικοινωνίας απάνω. Η εικαστική - γραφιστική επιμέλεια είναι του Πέτρου Παράσχη και η φωτογραφία της Κατερίνας Γώγου του Διονύση Πετρουτσόπουλου. Στο ακόλουθο link με το mediasoup, που βρίσκεται και μεταξύ των χορηγών μας, διαβάστε ένα πρώτο άρθρο για τη διανομή της ταινίας: http://www.mediasoup.gr/node/67800

το-promo-του-doc-ο-ζέπος-και-η-καραΐνδρου-στο-μετρό

Το πρωί είχα ραντεβού με το team του κιν/φου Δαναός να τρέξουμε το promo της ταινίας. Κάνουν πολύ σοβαρή δουλειά οι άνθρωποι, τόσο που, ως σκηνοθέτης, χαίρομαι που βγαίνει εκεί η δουλειά μου. Θα γίνει σποτάκι για τον Εν Λευκώ και Στο Κόκκινο 105.5, θα τυπωθούν γιγαντοαφίσες και flyers, ενώ ήδη ως χορηγοί επικοινωνίας κλείστηκαν οι εφημερίδες Η Εποχή, Το Ποντίκι και 6 Μέρες, το mediasoup και το onlytheater της Σεμίνας Διγενή και φυσικά τα προαναφερθέντα ραδιόφωνα. Η δημοσιογραφική προβολή δρομολογείται μεταξύ 26 και 28 Φεβρουαρίου στον Δαναό, μια εβδομάδα δηλαδή πριν βγει η ταινία. Επίσης, κατόπιν απαίτησης του Ηλία, του ιδιοκτήτη του κιν/φου, την Παρασκευή 8 Μαρτίου, αμέσως μετά την τρίτη και τελευταία προβολή της ημέρας, γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα παρά κάτι, το κοινό της αίθουσας θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει για ό,τι είδε, με μένα, την ηθοποιό Λουκία Μιχαλοπούλου και τον ποιητή Γιώργο Χρονά. Πόσο χάρηκα όταν μού'πε η Λουκία ότι στις 9 του Μάρτη θα ξημερώνουν τα γενέθλια της κι όλοι μαζί θα βρισκόμαστε μεσ' στην αίθουσα ενώπιον του κοινού. Μ' αυτά και μ' αυτά τα ωραία, ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια αλλαγή πάνω μου και πήγα και ξύρισα σχεδόν το κεφάλι μου.

Έχω και τον Ζέπο μου εδώ που σε λίγους μήνες γίνεται τριών ετών και που, όπου κι αν πάω, ότι κι αν κάνω μεσ' στο σπίτι, θέλει να κολλάει στο λαιμό μου. Συχνά σκέφτομαι να γινόταν να του βάλω ένα σχοινάκι και να τον δέσω πάνω μου σαν...χαϊμαλί. Όταν, δε, την αράζει πάντα δίπλα μου, εκεί που γράφω, το σώμα του θυμίζει βιολί. Παρεμπιπτόντως, σήμερα στο μετρό, έτσι όπως καθόμουν στην αποβάθρα δάκρυσα ασυναίσθητα. Γιατί κλαίτε; Έχετε κάτι; Με ρώτησε ένα κορίτσι. Δεν έχω τίποτα, απάντησα, απλά συγκινήθηκα απ' την Άρια της Ρόζας της Καραΐνδρου που ακούμε απ' τα μεγάφωνα. Το κορίτσι έφυγε και μαζί του έφυγε και το τραίνο που εν τω μεταξύ είχε έρθει. Εγώ ωστόσο έμεινα εκεί και περίμενα το επόμενο, μόνο και μόνο για να μη χάσω τη συγκίνηση της ακρόασης της Καραΐνδρου μεσ' στο μετρό. Αν δεν ειν' αυτό μια μικρή επιβολή του Καλού επί του Κακού, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

οι-δύο-μαλάκες

Με τον Ανδρέα, τον φίλο και καθηγητή μου στη σχολή κινηματογράφου, για μια δεκαετία κάναμε κολλητή παρέα και όλο σκαρώναμε διάφορα καλλιτεχνίζοντα λούμπεν projects, τα οποία φυσικά έμεναν στην αφάνεια, τουτέστιν ουδέποτε πραγματοποιούνταν. Στο πλαίσιο αυτό κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να στείλουμε έναν πιλότο για καθημερινή εκπομπή στο τότε νεοσύστατο MEGA CHANNEL. Τίτλος της θα ήταν Οι δύο Μαλάκες - τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο - και τα θέματα μερικών επεισοδίων ήταν τα εξής: Σε ένα απ' αυτά θα ανοίγαμε λάκκους στην άσφαλτο και θα κλωτσάγαμε γέρους και γριές να πέσουν μέσα. Σε ένα άλλο θα χυμάγαμε σε ζευγαράκια στα πάρκα και θα δαγκώναμε χωρίς λόγο. Και σε ένα άλλο πάλι θα βγαίναμε παγανιά με πριόνια και θα κόβαμε όσα δέντρα είχαν απομείνει στους δρόμους της Αθήνας. Μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας γελούσαμε φυσικά. Αλλά το πιο αστείο ήταν όταν σκεφτόμασταν τον Νίκο Χατζηνικολάου να λέει στο δελτίο ειδήσεων: Μείνετε συντονισμένοι στο MEGA, ακολουθούν αμέσως τώρα οι Δύο Μαλάκες! Έπρεπε να έχει γυριστεί αυτή η σειρά, γαμώτο...

και-πάλι-στον-''διάδρομο''-της-ευσταθίας-και-της-μάνιας-παπαδημητρίου

Με τον φίλο Γιώργο Λαζαρίδη, αφιχθέντα από τη Θεσσαλονίκη, που είχε και γενέθλια σήμερα, περάσαμε από το θέατρο Ενδορφίνη για να δούμε τον Διάδρομο της Ευσταθίας με τη Μάνια Παπαδημητρίου και σε μουσική της Λένας Πλάτωνος. Εγώ που το ξανάδα το έργο χάρηκα, επειδή, όχι μόνο δεν αναθεώρησα, αλλά πρόσεξα και μερικά άλλα σημεία του λόγου της Ευσταθίας, ιδιαιτέρως καυστικά και μελαγχολικά, τα οποία με κάνουν τώρα να λέω ότι πρόκειται για μια απ' τις πλέον πολιτικοποιημένες παραστάσεις της σαιζόν. Όσο για το πέρασμα του Λαζαρίδη από την Ενδορφίνη είχε και...εργασιακό χαρακτήρα, αφού ενδέχεται ο Διάδρομος από τον Μάρτιο να ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη και το Μαμίσιο που διευθύνει ο ίδιος.

η-φλέρυ-νταντωνάκη-στο-περίπτερο

Όχι μόνο όταν την ''πρωτογνώρισα'', αλλά ούτε και όταν έφτιαχνα το ντοκιμαντέρ γι' αυτήν, δε θα μπορούσα να φανταστώ πως μία δεκαετία αργότερα θα την έβρισκα στο περίπτερο της γειτονιάς μου να ''κοστίζει'' όσο ένα πακέτο τσιγάρα. Δεν περιέχει μομφή αυτό που λέω, αντιθέτως θεωρώ πολύ τυχερούς τους 20άρηδες του 2013 που μπορούν να έχουν τέτοια πρόσβαση, συμφέρουσα οικονομικώς, στο υλικό της Φλέρυς Νταντωνάκη με την υπογραφή του Μάνου Χατζιδάκι.... Γιατί, όταν εγώ ήμουν 25άρης, θυμάμαι ότι μάζευα χαρτζιλίκι για ν' αγοράσω τα σπάνια πλέον βινύλια, απ' τα οποία προήλθε η συγκεκριμένη επανέκδοση σε cd. Εννοείται πως και το cd αυτό τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του κόστιζε 25 ευρώ στα Metropolis! Είχε (όπως και έχει), όμως, βιβλιαράκι με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, τους στίχους των τραγουδιών και πληροφορίες - σχόλια από τον Γιώργο Τσάμπρα. Αξίζει όσοι δεν το έχουν στη δισκοθήκη τους να το αγοράσουν, αν και το τελευταίο πράγμα που μ' ενδιαφέρει είναι να κάνω στεγνή διαφήμιση στην συντηρητική ''Καθημερινή'', στο ένθετο ''Κ'' της οποίας έχω δημοσιεύσει και δικά μου κείμενα. Μπροστά όμως στη φωνή της Φλέρυς δεν υπάρχει τίποτα άλλο! Απολαύστε την στον ''Καπετάν-Μιχάλη'', στον σπαρακτικό ''Κύκλο του CNS'' και στις ονειροθρεμμένες ''Γειτονιές του φεγγαριού'' με την ''Τρελή του φεγγαριού (Στου Διγενή τα κάστρα)''. Να δείτε, τέλος, πως ξεχώριζε το cd αυτό μεσ' στο απλωμένο χαρτομάνι: άπλωσα το χέρι και σήκωσα την ''Καθημερινή'' μέσα από συλλογές Love Ballads, Μάκη Χριστοδουλόπουλο, Νίκο Πορτοκάλογλου, μέχρι και το ''Βασικό Ένστικτο''. Και, ναι, την ξανάφησα στη θέση της την εφημερίδα. Αφενός το έχω το cd, αφετέρου 4 ευρώ κάνουν τα αυριανά μου τσιγάρα, που λέγαμε στην αρχή...

αγαπημένο-μου-ημερολόγιο

Τα προχθεσινά γενέθλια πέρασαν μεσ' στην απόλυτη ησυχία και τη μοναξιά. Μόνο το κινητό και το σταθερό χτυπούσαν για ευχές κάθε πέντε λεπτά, αναγκάζοντας με να κλείσω το πρώτο και να κατεβάσω το δεύτερο ακριβώς για να απολαύσω τις προαναφερόμενες ησυχία και μοναξιά. 39, λοιπόν, δηλαδή κατά μία έννοια στο μέσο του βίου μου, λες και ξέρει κανείς πόσο πρόκειται να ζήσει. Χθες με περιτριγύριζε πάλι η ίωση της εποχής: κεφάλι - βαρίδι, μικρή αδυναμία κι ένας άσχετος ενοχλητικός πονόδοντος. Την πολέμησα την ίωση με πορτοκάλια, depon και σούπες αυτοσχέδιες με όλων των ειδών τα λαχανικά. Σήμερα περιέργως είμαι καλά! Πίνω καφέ κι από τις 11 και μετά πιθανώς να ξαναπιώ με μιαν ευχάριστη παρέα. Το βράδυ, άλλωστε, θα μαζέψω κόσμο στο σπίτι για τον καθιερωμένο εορτασμό των γενεθλίων. Όχι πολλά άτομα, τη Λίνα, τον Κώστα, τη Μάιρα, τη Λιάνα, τον Θρασύβουλο, αυτούς. Θα περάσει κι ο Λόλεκ αργά μετά την πρόβα του. Το ωραιότερο δώρο για τα γενέθλια μου να μην ξεχάσω να πω ότι ήρθε από το Λουξεμβούργο. Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου θα προβληθεί στις 23 και 24 Απριλίου στον κινηματογράφο LUX της πρωτεύουσας πόλης του Λουξεμβούργου. Εγώ θα βρεθώ εκεί για μία εβδομάδα, από τις 22 έως τις 28 του μήνα. Τα παιδιά - νά'ναι καλά - μου καλύπτουν το αεροπορικό εισιτήριο και τη φιλοξενία, διότι, διαφορετικά, δεν θα έπαιζε φράγκο ούτε για μέχρι τα Καμένα Βούρλα. Υπάρχει η περίπτωση να γίνει και ακόμη μια προβολή της ταινίας σε κινηματογράφο των Βρυξελλών, αφού άλλωστε η πρωτεύουσα του Βελγίου δεν απέχει ούτε μια ώρα με το τραίνο από το Λουξεμβούργο. Κατά τ' άλλα η έξοδος του ντοκιμαντέρ στον Δαναό στις 7 Μαρτίου ετοιμάζεται με σωστό τρόπο: εννοώ αφενός το trailer που ξεκίνησε ήδη να προβάλλεται, εμβόλιμο στο κυρίως πρόγραμμα του κινηματογράφου, στα προσεχώς του, και αφετέρου το έντονο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Την επόμενη Τρίτη μάλιστα έχουμε ραντεβού με τη Τζίνα την παραγωγό και την Άντυ Δημοπούλου, τη δραστήρια υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του Δαναού, για να δούμε ποιες εφημερίδες θα μπουν χορηγοί επικοινωνίας. Τέλος, στις 20 αυτού του μήνα, το φοιτητικό κοινό της Πάτρας θα έχει την ευκαιρία να δει την ταινία σε avant premiere. Αναχωρούμε με τον Γιώργο Χρονά για μια μέρα μόνο, εκείνος θα παρουσιάσει την έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων, κι εμένα μου ζητήθηκε να παιχτεί το ντοκιμαντέρ μέσα σε κάποιο τμήμα του Πανεπιστημίου και να είμαι εκεί για να μιλήσω με τον κόσμο. Τελικά, σε μία περίοδο όπου μετανάστες δολοφονούνται στο δρόμο και άτακτα παιδιά βασανίζονται στα αστυνομικά τμήματα, η παρουσία προσωπικοτήτων σαν της Κατερίνας Γώγου είναι πιο επιτακτική από κάθε άλλη φορά - τό'χω ξαναπεί και όσο πάμε από το κακό στο χειρότερο θα το ξαναλέω.

R.I.P. REG PRESLEY (1941 - 2013)

Έσβησε και ο Reg Presley, ιδρυτής και τραγουδιστής των Troggs, στα 71 του χρόνια κατόπιν καρδιακών επιπλοκών που του προκάλεσε ο καρκίνος του πνεύμονα. Αν και δεν έκανε ποτέ... τη σόλο καριέρα του Ray Davies των Kinks, λόγου χάριν, ο ίδιος και το συγκρότημα του ήταν συνυπεύθυνοι για την περιβόητη ''βρετανική εισβολή'' των 60s. Το ''Wild thing'' με τα αλήτικα φωνητικά και τον γκαραζοχίπικο ρυθμό του έχει περάσει προ πολλού στην ιστορία του rock'n'roll - κομμάτι ισάξιο του ''(Can't get no)Satisfaction'' των Rolling Stones, του ''You really got me'' των Kinks και του ''My Generation'' των Who. Το αγαπούσε πολύ ο Jimi Hendrix επίσης, εξ ου και στο Monterey International Pop Festival παρουσίασε και τη δική του οργιαστική εκτέλεση. Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να φανταστώ σοβαρό νεανικό πάρτυ στα επόμενα χρόνια που δε θα περιέχει αυτό το τραγούδι. Ηχογραφήθηκε το 1966, αλλά στο επισυναπτόμενο ασπρόμαυρο βίντεο τα πλάνα ανήκουν στο ολάνθιστο Σαν Φρανσίσκο και στο Summer of Love του 1967!

 

Wild thing you make my heart cry...

τρεις-κριτικές-από-το-www.onlytheater.gr

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1454-oi-adespotoi-nai-men-alla-oxi-tou-antoni-mposkoiti.html

Το review μου από τη μουσικοθεατρική παράσταση Οι Αδέσποτοι της Μέμης Σπυράτου στο TheatroVictoria.

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1435-o-dimios-tou-erota-tou-gialom-enthousiase-ton-antoni-mposkoiti.html

Η παράσταση Ο δήμιος του έρωτα του Ίρβιν Γιάλομ σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που, όντως, με ενθουσίασε!

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1404-to-monon-tis-zois-tou-takseidion-opos-to-eide-o-antonis-mposkoitis.html

Η παράσταση Το μόνον της ζωής του ταξείδιον του Γεωργίου Βιζυηνού σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, πάλι στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που, δυστυχώς, δεν με ενθουσίασε.

η-απόλυτη-φελλινική-βραδιά-χθες-στο-theatroVictoria

Η χθεσινή βραδιά στο TheatroVictoria ήταν κάτι μοναδικό, ασύλληπτο απ' την άποψη του τι διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια μας! Εδώ και αρκετό καιρό, τόσο η Γιώτα Γιάννα, όσο και ο Γιώργος Χρονάς, με καλούσαν στην παράσταση Οι Αδέσποτοι που έστησε η Μέμη Σπυράτου κι εγώ όλο το καθυστερούσα, κυρίως λόγω των παραστάσεων που με έστελνε κι ακόμη με στέλνει το www.onlytheater.gr της Σεμίνας Διγενή. Χθες τό'χαμε κλεισμένο απ' την προηγούμενη. Στην παρέα ήταν ακόμη οι ποιητές Μάνος Ελευθερίου, Θανάσης Νιάρχος, ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, η Πέπη Ραγκούση από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο νέος τραγουδοποιός Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Τι είδαμε και ακούσαμε, λοιπόν; Δύο ερμηνευτές, την Αναστασία Καπάνταη και τον Σταύρο Νιφοράτο, σε τραγούδια Nino Rota, Δημήτρη Λάγιου, Βασίλη Τσιτσάνη, παραδοσιακά της Κάτω Ιταλίας και πολλών-πολλών άλλων δημιουργών. Ανάλογα με το πλαίσιο των τραγουδιών, προσαρμόζονταν και τα κοστούμια.   

Δύο ηθοποιούς, τον Νίκο Χαλδαιάκη και τη Μαρία Θωμά, αλλά και τον Βαλκανιονίκη ακροβάτη Παντελή Παπαγεωργίου σε υποτυπώδη σκετς και φυσικά πολλά τραγούδια, αφού για την εξίσου υποτυπώδη δραματουργία της παράστασης έφτανε και περίσσευε το πλούσιο μουσικό μέρος. Στο πιάνο ο καλός συνθέτης Νίκος Πλάτανος συνόδευε τον θίασο, παίζοντας μας και ορισμένες δικές του συνθέσεις, σαν τη μελοποίηση στο ποίημα Ο Χαμαιλέων του Ελύτη. Μέχρι τις 23.30 που ολοκληρώθηκε η παράσταση της Σπυράτου - για την ακρίβεια, η παράσταση ήταν το α΄ μόνο μέρος -, είχαμε γίνει μάρτυρες ενός φελλινικού δρώμενου με στοιχεία καμπαρέ του μεσοπολέμου, δαλιανίδειου μιούζικαλ των 60s και λαϊκού πάλκου των 70s.

Το β΄ μέρος το πήρε όλο πάνω της η φοβερή και τρομερή Γιώτα Γιάννα, κατ' εξοχήν Αδέσποτη καλλιτέχνιδα, μια χαρά ενταγμένη στους Αδέσποτους της Μέμης Σπυράτου. Τη συνόδευσαν ο πιανίστας Χρήστος Κωνσταντινίδης και ο κιθαρίστας - μπουζουξής Ανδρέας Ανδρούτσος. 

Τόσο καιρό κάνουμε παρέα, πρώτη φορά έβλεπα αυτή τη γυναίκα επί σκηνής να ερμηνεύει από Θεοδωράκη και Μαυρουδή μέχρι Χιώτη, Άκη Πάνου, Τσιτσάνη και Ξαρχάκο! Η Ραγκούση δίπλα μου τη χαρακτήρισε φλαμενκίστρια και άρχισε να της χτυπάει ρυθμικά παλαμάκια! Ο Ελευθερίου πήρε το ποτό του και αποτραβήχτηκε μελαγχολικός σε μια γωνιά για να χαζέψει το...θηρίο, ενόσω ο Νιάρχος και ο Χατζηπαναγιώτης παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι τη Γιώτα Γιάννα να ερμηνεύει και να χτυπάει ρυθμικά το πόδι της!

Όταν κατά τις 01.00 το πρωί, μπροστά στη Γιώτα χόρευαν ακροβάτες, πολιτικοί, καλλιτέχνες, μεθυσμένες και μεθυσμένοι, τον Χρονά τον έπιασε η μόνιμη ποιητική του διάθεση κι άρχισε να με ρωτάει πώς θα την έβλεπαν άραγε οι Beatles, ο Ζαν Ζενέ και ο Παζολίνι.

Τον Μάνο Ελευθερίου, ωστόσο, τον ενόχλησε το φλας της μηχανής και σε καμία περίπτωση η Γιώτα Γιάννα που του αφιέρωσε αρκετά τραγούδια. Τρέξε ''τράβα'' τους, μου είπε ο Χρονάς, μην γίνεις σαν εμένα που δεν έχω σήμερα ούτε μια φωτογραφία με τον Χατζιδάκι και τον Τσαρούχη...Βγαίνοντας από το TheatroVictoria έξω, στην παντέρημη Αριστοτέλους, είχα την αίσθηση πως η φωνή της Γιώτας Γιάννα λογικά θ' ακουγόταν σίγουρα μέχρι την πλατεία Βικτωρίας!

ντοκιμαντέρ-κατερίνα-γώγου-ή-η-περιπέτεια-μιας-διανομής

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο και προτού η ταινία κάνει την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας αναζητούσαμε διανομή. Θα βρείτε πολύ εύκολα, είναι εμπορικό το θέμα...έλεγαν όλοι, λες κι είχαμε κάνει την Πολίτικη Κουζίνα, έστω στο πιο χειροποίητο και στο πιο αντεργκράουντ. Όταν μάλιστα ανακοινώθηκε το πρόγραμμα προβολών της στον Δαναό, στο πλαίσιο των Νυχτών Πρεμιέρας, και μέσα σε δύο εβδομάδες έγινε sold out, τότε πιστέψαμε όντως πως η διανομή θα βρεθεί εύκολα. Ωστόσο, ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ από την Άντα Νταλιάκα (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22800&subid=2&pubid=63717564) άρχισε να μας υποψιάζει. Διότι, όσα εισιτήρια και να έκανε η ταινία, όσο συγκεκριμένο κοινό και να τράβηξε, άμα δεν έχει εταιρεία διανομής από πίσω, η συνέχεια της στις αίθουσες είναι αβέβαιη. Ξεκινήσαμε λοιπόν πρώτα απ' όλα επαφές με τους αιθουσάρχες. Όλοι είχαν αγορασμένες ταινίες, ξένες κυρίως, από τα μεγάλα γραφεία διανομής και δε μπορούσαν να μας δώσουν ημερομηνία. Θα ανέβει αυτό κι αν δεν πάει, θα σας ειδοποιήσουμε...μας έλεγαν. Τίποτα! Λίγο αργότερα, είχαμε κι άλλα προβλήματα: Ο Στεργιάκης, λόγου χάριν, ένας άνθρωπος που αγαπάει το σινεμά κι είχε ακούσει και πολλά για το ντοκιμαντέρ, δήλωσε ανήμπορος να το πάρει στο ΑΣΤΥ, αφού προβάλλει μόνο κόπιες 35 χιλιοστών. Άλλος πάλι μας είπε ότι δεν έχει προτζέκτορα και θα πρέπει να τον προμηθευτούμε εμείς και, τέλος, πάλι κάποιος άλλος αιθουσάρχης δεν μπορούσε να προβάλλει ταινίες από ψηφιακό format DCP, το δικό μας δηλαδή. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αποφάσισε να συμμετάσχει στην παραγωγή με ένα μικρό ποσό για έξοδα διανομής. Εννοείται πως όσο θετική και να ήταν η κίνηση αυτή, δε μπόρεσε να ενισχύσει τις προσπάθειες μας για την έξοδο του ντοκιμαντέρ στις αίθουσες. Προσωπικά, απελπίστηκα και δεν περίμενα τίποτα κι από κανέναν πια. Ταυτόχρονα, η ταινία ταξίδευε για την Αργεντινή και το Buenos Aires International Anarchist Film Festival, ετοιμαζόταν για τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Εικόνες 21ου αι., τον Μάρτιο που έρχεται, ενώ στο email μου έρχονταν προσκλήσεις για προβολή της σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και στο Λουξεμβούργο, στην κινηματογραφική λέσχη που διευθύνει η εκεί δραστήρια ελληνική κοινότητα. Όλα καλά με το εξωτερικό, για τα καθ'ημάς όμως δε μπορούσα να δώσω καμία απάντηση. Όταν βρεθεί διανομή...έλεγα μόνο σε όσους ρωτούσαν πότε επιτέλους θα δουν το ντοκιμαντέρ. Ώσπου, μόλις χθες, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Ηλία Γεωργιόπουλο του Δαναού, τον αιθουσάρχη που η ταινία είχε πρωτοπαιχτεί στο μαγαζί του και άρα ήξερε από πρώτο χέρι την απήχηση της. Μου ανακοίνωσε πως έχει μία κενή εβδομάδα μεσ' στο πρόγραμμα του και συγκεκριμένα από τις 7 έως τις 12 Μαρτίου. Τηλεφώνησα με τη σειρά μου στην παραγωγό, Τζίνα Πετροπούλου, και δεχτήκαμε αμέσως. Έτσι έχουν τα πράγματα, λοιπόν! Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου θα προβάλλεται για μία εβδομάδα στην αίθουσα Δαναός 2 και από την προσέλευση του κόσμου θα εξαρτηθεί αν θα συνεχίσει. Νομίζω μάλιστα πως θα παίζεται σε δύο ή τρεις προβολές ημερησίως μαζί με μια μικρού μήκους ταινία, λόγω της διάρκειας του (67 λεπτά). Το ευτύχημα είναι πως ο Δαναός τό'χει - που λένε - από επικοινωνιακής άποψης, συνεπώς θα γίνει δημοσιογραφική προβολή, θα τυπωθούν αφίσες και θα σταλούν δελτία Τύπου. Κλείνω, με την ελπίδα πως αν όλοι αυτοί, που με ρωτάνε τόσους μήνες πότε θα βγει η ταινία, πάνε και τη δουν αυτή τη μία εβδομάδα στον Δαναό, η έξοδος της στις αίθουσες θα παραταθεί και η παρουσία της Κατερίνας Γώγου, τόσο μέσω του ντοκιμαντέρ, όσο και μέσω του βιβλίου - cd Πάνω-κάτω η Πατησίων, αλλά και του θεατρικού, θα είναι πολύ ισχυρή μεσ' στον εκφασισμό της νεοελληνικής κοινωνίας. Στο χέρι όλων μας είναι! Ευχαριστούμε!

* ακούγεται το τραγούδι Άσπρη (μουσική - ερμηνεία: Λόλεκ/ ποίηση: Κατερίνα Γώγου) από το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου, όπως ηχογραφήθηκε για την έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων (Οδός Πανός, 2012).

το-ντοκιμαντέρ-για-την-κατερίνα-γώγου-τον-μάρτιο-στη-διανομή

Επιτέλους!

Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου

από την ΠΕΜΠΤΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ

στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟΣ 2 (Κηφισίας & Πανόρμου)

από-την-εκδήλωση-αφιέρωμα-στη-φλέρυ-νταντωνάκη-στον-πολυχώρο-ανοιχτή-πόλη

Από τη χθεσινή εκδήλωση - αφιέρωμα στη Φλέρυ Νταντωνάκη στον Πολυχώρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού - Ανοιχτή Πόλη. Προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ Φλέρυ - Τρελή του φεγγαριού, ακολούθησαν ομιλίες από τον ιστορικό και κριτικό μουσικής Γιώργο Β. Μονεμβασίτη, τον ποιητή - εκδότη Γιώργο Χρονά, την ερμηνεύτρια - τραγουδοποιό Νένα Βενετσάνου και τον σκηνοθέτη - δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοΐτη. Στο μουσικό μέρος ο Ηλίας Λιούγκος σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και δικά του, που σφράγισε η Φλέρυ. Έκπληξη η συμμετοχή της Γιώτας Γιάννα με τη φυσαρμόνικα της στο, αφιερωμένο στη Φλέρυ, Ίσως φταίνε τα φεγγάρια του Νότη Μαυρουδή και του Τάσου Σαμαρτζή. Ακόμη πιο ευχάριστη έκπληξη το ηχητικό ντοκουμέντο του Μονεμβασίτη με τη Φλέρυ στο ηπειρώτικο Μωρή κοντούλα λεμονιά, συνοδεία κιθάρας. Τη μνήμη της Φλέρυς Νταντωνάκη τίμησαν με την παρουσία τους και ο φιλόσοφος Ευτύχης Μπιτσάκης, οι ζωγράφοι Μαρία Κοκκίνου και Ισμήνη Μπονάτσου, η πιανίστρια Ντιάνα Βρανούση, οι δημοσιογράφοι Σεμίνα Διγενή και Λιάνα Μαλανδρενιώτη, ο σκηνοθέτης Αλέξης Τσάφας, η street artist Μάιρα Λιούγκου κ.α.

 

* Η πρώτη photo είναι η ολοκαίνουργια αφίσα του ντοκιμαντέρ, φιλοτεχνημένη από τον Πέτρο Παράσχη.