οι-δύο-μαλάκες

Με τον Ανδρέα, τον φίλο και καθηγητή μου στη σχολή κινηματογράφου, για μια δεκαετία κάναμε κολλητή παρέα και όλο σκαρώναμε διάφορα καλλιτεχνίζοντα λούμπεν projects, τα οποία φυσικά έμεναν στην αφάνεια, τουτέστιν ουδέποτε πραγματοποιούνταν. Στο πλαίσιο αυτό κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να στείλουμε έναν πιλότο για καθημερινή εκπομπή στο τότε νεοσύστατο MEGA CHANNEL. Τίτλος της θα ήταν Οι δύο Μαλάκες - τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο - και τα θέματα μερικών επεισοδίων ήταν τα εξής: Σε ένα απ' αυτά θα ανοίγαμε λάκκους στην άσφαλτο και θα κλωτσάγαμε γέρους και γριές να πέσουν μέσα. Σε ένα άλλο θα χυμάγαμε σε ζευγαράκια στα πάρκα και θα δαγκώναμε χωρίς λόγο. Και σε ένα άλλο πάλι θα βγαίναμε παγανιά με πριόνια και θα κόβαμε όσα δέντρα είχαν απομείνει στους δρόμους της Αθήνας. Μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας γελούσαμε φυσικά. Αλλά το πιο αστείο ήταν όταν σκεφτόμασταν τον Νίκο Χατζηνικολάου να λέει στο δελτίο ειδήσεων: Μείνετε συντονισμένοι στο MEGA, ακολουθούν αμέσως τώρα οι Δύο Μαλάκες! Έπρεπε να έχει γυριστεί αυτή η σειρά, γαμώτο...

ντοκιμαντέρ-κατερίνα-γώγου-ή-η-περιπέτεια-μιας-διανομής

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο και προτού η ταινία κάνει την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας αναζητούσαμε διανομή. Θα βρείτε πολύ εύκολα, είναι εμπορικό το θέμα...έλεγαν όλοι, λες κι είχαμε κάνει την Πολίτικη Κουζίνα, έστω στο πιο χειροποίητο και στο πιο αντεργκράουντ. Όταν μάλιστα ανακοινώθηκε το πρόγραμμα προβολών της στον Δαναό, στο πλαίσιο των Νυχτών Πρεμιέρας, και μέσα σε δύο εβδομάδες έγινε sold out, τότε πιστέψαμε όντως πως η διανομή θα βρεθεί εύκολα. Ωστόσο, ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ από την Άντα Νταλιάκα (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22800&subid=2&pubid=63717564) άρχισε να μας υποψιάζει. Διότι, όσα εισιτήρια και να έκανε η ταινία, όσο συγκεκριμένο κοινό και να τράβηξε, άμα δεν έχει εταιρεία διανομής από πίσω, η συνέχεια της στις αίθουσες είναι αβέβαιη. Ξεκινήσαμε λοιπόν πρώτα απ' όλα επαφές με τους αιθουσάρχες. Όλοι είχαν αγορασμένες ταινίες, ξένες κυρίως, από τα μεγάλα γραφεία διανομής και δε μπορούσαν να μας δώσουν ημερομηνία. Θα ανέβει αυτό κι αν δεν πάει, θα σας ειδοποιήσουμε...μας έλεγαν. Τίποτα! Λίγο αργότερα, είχαμε κι άλλα προβλήματα: Ο Στεργιάκης, λόγου χάριν, ένας άνθρωπος που αγαπάει το σινεμά κι είχε ακούσει και πολλά για το ντοκιμαντέρ, δήλωσε ανήμπορος να το πάρει στο ΑΣΤΥ, αφού προβάλλει μόνο κόπιες 35 χιλιοστών. Άλλος πάλι μας είπε ότι δεν έχει προτζέκτορα και θα πρέπει να τον προμηθευτούμε εμείς και, τέλος, πάλι κάποιος άλλος αιθουσάρχης δεν μπορούσε να προβάλλει ταινίες από ψηφιακό format DCP, το δικό μας δηλαδή. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αποφάσισε να συμμετάσχει στην παραγωγή με ένα μικρό ποσό για έξοδα διανομής. Εννοείται πως όσο θετική και να ήταν η κίνηση αυτή, δε μπόρεσε να ενισχύσει τις προσπάθειες μας για την έξοδο του ντοκιμαντέρ στις αίθουσες. Προσωπικά, απελπίστηκα και δεν περίμενα τίποτα κι από κανέναν πια. Ταυτόχρονα, η ταινία ταξίδευε για την Αργεντινή και το Buenos Aires International Anarchist Film Festival, ετοιμαζόταν για τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Εικόνες 21ου αι., τον Μάρτιο που έρχεται, ενώ στο email μου έρχονταν προσκλήσεις για προβολή της σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και στο Λουξεμβούργο, στην κινηματογραφική λέσχη που διευθύνει η εκεί δραστήρια ελληνική κοινότητα. Όλα καλά με το εξωτερικό, για τα καθ'ημάς όμως δε μπορούσα να δώσω καμία απάντηση. Όταν βρεθεί διανομή...έλεγα μόνο σε όσους ρωτούσαν πότε επιτέλους θα δουν το ντοκιμαντέρ. Ώσπου, μόλις χθες, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Ηλία Γεωργιόπουλο του Δαναού, τον αιθουσάρχη που η ταινία είχε πρωτοπαιχτεί στο μαγαζί του και άρα ήξερε από πρώτο χέρι την απήχηση της. Μου ανακοίνωσε πως έχει μία κενή εβδομάδα μεσ' στο πρόγραμμα του και συγκεκριμένα από τις 7 έως τις 12 Μαρτίου. Τηλεφώνησα με τη σειρά μου στην παραγωγό, Τζίνα Πετροπούλου, και δεχτήκαμε αμέσως. Έτσι έχουν τα πράγματα, λοιπόν! Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου θα προβάλλεται για μία εβδομάδα στην αίθουσα Δαναός 2 και από την προσέλευση του κόσμου θα εξαρτηθεί αν θα συνεχίσει. Νομίζω μάλιστα πως θα παίζεται σε δύο ή τρεις προβολές ημερησίως μαζί με μια μικρού μήκους ταινία, λόγω της διάρκειας του (67 λεπτά). Το ευτύχημα είναι πως ο Δαναός τό'χει - που λένε - από επικοινωνιακής άποψης, συνεπώς θα γίνει δημοσιογραφική προβολή, θα τυπωθούν αφίσες και θα σταλούν δελτία Τύπου. Κλείνω, με την ελπίδα πως αν όλοι αυτοί, που με ρωτάνε τόσους μήνες πότε θα βγει η ταινία, πάνε και τη δουν αυτή τη μία εβδομάδα στον Δαναό, η έξοδος της στις αίθουσες θα παραταθεί και η παρουσία της Κατερίνας Γώγου, τόσο μέσω του ντοκιμαντέρ, όσο και μέσω του βιβλίου - cd Πάνω-κάτω η Πατησίων, αλλά και του θεατρικού, θα είναι πολύ ισχυρή μεσ' στον εκφασισμό της νεοελληνικής κοινωνίας. Στο χέρι όλων μας είναι! Ευχαριστούμε!

* ακούγεται το τραγούδι Άσπρη (μουσική - ερμηνεία: Λόλεκ/ ποίηση: Κατερίνα Γώγου) από το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου, όπως ηχογραφήθηκε για την έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων (Οδός Πανός, 2012).

R.I.P. ΜΕΝΙΟΣ ΔΙΤΣΑΣ (1942 - 2013)

Άλλη μια απώλεια για τον κινηματογραφικό χώρο ενός ανθρώπου που γνώριζα, εκτιμούσα και συναντούσα συχνά-πυκνά στα διάφορα φεστιβάλ την τελευταία δεκαετία. Έφυγε ο παραγωγός και σκηνοθέτης Μένιος Δίτσας στο νοσοκομείο Μεταξάς, όπου νοσηλευόταν, χτυπημένος από τον καρκίνο. Επρόκειτο για έναν καλωσυνάτο άνθρωπο που δεν έβλεπε ανταγωνιστικά τους νέους συναδέλφους του και βοηθούσε όπως μπορούσε. Θυμάμαι πόσο τού'χε αρέσει το ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ στη Δράμα το 2002, ''το στούντιο μου και ο εξοπλισμός μου στη διάθεση σου'' μού'χε πει, καλή του ώρα. Λίγα χρόνια μετά είχαμε ξαναβρεθεί για να του δώσω κάποια ορίτζιναλ τσιγγάνικα τραγούδια, μήπως τα χρησιμοποιούσε σε ένα ντοκιμαντέρ για τους R.O.M. που έκανε, με τη συμμετοχή της κοινής μας φίλης, Εύας Κοταμανίδου. Κρατάω την πάντα γελαστή εικόνα του και στέλνω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην Άλκη, τη σύντροφο της ζωής του.

ΜΝΗΜΗ ΠΑΥΛΟΥ ΜΑΤΕΣΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER

Ο Παύλος Μάτεσις κηδεύεται σε λίγες ώρες. Δύσκολη η πρόσβαση στο νεκροταφείο Παπάγου, λόγω της συνεχιζόμενης απεργίας των εργαζομένων του μετρό. Εύχομαι εκεί στο ύστατο χαίρε να βρεθούν όλοι οι δικοί του άνθρωποι, όσοι αγάπησαν τον ίδιο και το έργο του, όπως του αξίζει. Εγώ τον αποχαιρετώ με ένα κείμενο μου, έναν κάπως διαφορετικό επικήδειο, δημοσιευμένο από το πρωί στο www.onlytheater.gr:

http://www.onlytheater.gr/magic_bus/_arthra_/1277-otan-o-matesis-itan-voithos-tou-koundourou-tou-antoni-mposkoiti.html

R.I.P. ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ (1932 - 2013)

Μια μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών ο συγγραφέας Παύλος Μάτεσις, δημιουργός της Αφροδίτης, της Μητέρας του Σκύλου, του Πάντα καλά, του Παλαιού των Ημερών και άλλων ξεχωριστών λογοτεχνικών έργων. Η φωτογραφία είναι από τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ Οδύσσειες Σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο, τον Μάιο του 2009, στα κινηματογραφικά εργαστήρια Σκλαβής στα Εξάρχεια. Ο Μάτεσις είχε δώσει μια μαρτυρία για την ταινία Vortex, στην οποία είχε διατελέσει βοηθός του Κούνδουρου. Μεταξύ άλλων, τον θυμάμαι να μου μιλάει και για την επικείμενη συνεργασία του με τον Εμίρ Κουστουρίτσα, όταν ο βραβευμένος σκηνοθέτης ζήτησε κάποια στιγμή να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη Μητέρα του Σκύλου, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ. Ο Μάτεσις υπήρξε πολυμεταφρασμένος στο εξωτερικό, ενώ είχε μεταφράσει κι ο ίδιος έργα των Ibsen, Faulkner, Pinter, Arrabal κ.α. Τον θυμάμαι ακόμη ένα καλοκαίρι να τρώμε σχεδόν κάθε βράδυ στην ταράτσα του Greek House, κάτω απ' την Ακρόπολη, παρέα με τη Μαρίζα Κωχ και τον Κούνδουρο. Ο θάνατος του με λύπησε, όσο και αν η φράση πλήρης ημερών θα μπορούσε να ειπωθεί αναφορικά με την ηλικία που έφυγε. Καλό του ταξίδι! Θα ζει αιωνίως μέσα από το έργο του! 

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!

Τα Άσματα και Μιάσματα βγήκαν στον αέρα στις 17 Νοεμβρίου του 2007 και για περισσότερο από μία πενταετία κατέγραψαν με τις προσωπικές εμμονές μου - το ομολογώ - την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, τα προσωπικά μου ημερολόγια και, φυσικά, πολλές από τις τάσεις του πολιτισμού σε μουσική, κινηματογράφο, ποίηση και θέατρο. Φιλοξένησαν επίσης πολλές συνεντεύξεις από την αρθρογραφία μου στον ημερήσιο και μηνιαίο Τύπο, καθώς και τις ραδιοφωνικές εκπομπές μου αρχικά Στο Κόκκινο 105,5 και αργότερα στο Κανάλι 1 του Πειραιά. Από το 2012 η προσχώρηση μου στο facebook, το πιο διάσημο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με έκανε να παραμελήσω το blogging σε σημείο εγκατάλειψης. Ήδη όμως είχαν γίνει ανακατατάξεις στο διαδίκτυο, οι κωδικοί έπρεπε ν' αλλάξουν, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο σύνθετα, ώσπου μια ωραία πρωΐα μού ήρθε ειδοποίηση: Η χωρητικότητα του blog εξαντλήθηκε και αν ήθελα να αναρτήσω φωτογραφικό υλικό θα έπρεπε να γίνω συνδρομητής, δηλαδή να πληρώνω στο εξής. Κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης που γνώρισα στη μέχρι τώρα ζωή μου, συνεπώς είπα να το κλείνω το ρημάδι να τελειώνουμε και να συνεχίσω στο facebook. Λύση ευτυχώς βρήκε ένας καλός φίλος, φανατικός αναγνώστης του blog που όλο μου την έλεγε που τό'χα παραμελήσει, κι έτσι φτάσαμε σήμερα στα Άσματα και Μιάσματα 2. Δεν πρόκειται τίποτα ν' αλλάξει από τις αναρτήσεις που είχατε συνηθίσει και αγαπήσει τόσα χρόνια. Δείτε το απλά σαν μία...μετακόμιση. Εγώ θα εξακολουθήσω να είμαι εδώ. Ελπίζω κι εσείς. Την αγάπη μου και καλή μας συνέχεια!