το-promo-του-doc-ο-ζέπος-και-η-καραΐνδρου-στο-μετρό

Το πρωί είχα ραντεβού με το team του κιν/φου Δαναός να τρέξουμε το promo της ταινίας. Κάνουν πολύ σοβαρή δουλειά οι άνθρωποι, τόσο που, ως σκηνοθέτης, χαίρομαι που βγαίνει εκεί η δουλειά μου. Θα γίνει σποτάκι για τον Εν Λευκώ και Στο Κόκκινο 105.5, θα τυπωθούν γιγαντοαφίσες και flyers, ενώ ήδη ως χορηγοί επικοινωνίας κλείστηκαν οι εφημερίδες Η Εποχή, Το Ποντίκι και 6 Μέρες, το mediasoup και το onlytheater της Σεμίνας Διγενή και φυσικά τα προαναφερθέντα ραδιόφωνα. Η δημοσιογραφική προβολή δρομολογείται μεταξύ 26 και 28 Φεβρουαρίου στον Δαναό, μια εβδομάδα δηλαδή πριν βγει η ταινία. Επίσης, κατόπιν απαίτησης του Ηλία, του ιδιοκτήτη του κιν/φου, την Παρασκευή 8 Μαρτίου, αμέσως μετά την τρίτη και τελευταία προβολή της ημέρας, γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα παρά κάτι, το κοινό της αίθουσας θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει για ό,τι είδε, με μένα, την ηθοποιό Λουκία Μιχαλοπούλου και τον ποιητή Γιώργο Χρονά. Πόσο χάρηκα όταν μού'πε η Λουκία ότι στις 9 του Μάρτη θα ξημερώνουν τα γενέθλια της κι όλοι μαζί θα βρισκόμαστε μεσ' στην αίθουσα ενώπιον του κοινού. Μ' αυτά και μ' αυτά τα ωραία, ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια αλλαγή πάνω μου και πήγα και ξύρισα σχεδόν το κεφάλι μου.

Έχω και τον Ζέπο μου εδώ που σε λίγους μήνες γίνεται τριών ετών και που, όπου κι αν πάω, ότι κι αν κάνω μεσ' στο σπίτι, θέλει να κολλάει στο λαιμό μου. Συχνά σκέφτομαι να γινόταν να του βάλω ένα σχοινάκι και να τον δέσω πάνω μου σαν...χαϊμαλί. Όταν, δε, την αράζει πάντα δίπλα μου, εκεί που γράφω, το σώμα του θυμίζει βιολί. Παρεμπιπτόντως, σήμερα στο μετρό, έτσι όπως καθόμουν στην αποβάθρα δάκρυσα ασυναίσθητα. Γιατί κλαίτε; Έχετε κάτι; Με ρώτησε ένα κορίτσι. Δεν έχω τίποτα, απάντησα, απλά συγκινήθηκα απ' την Άρια της Ρόζας της Καραΐνδρου που ακούμε απ' τα μεγάφωνα. Το κορίτσι έφυγε και μαζί του έφυγε και το τραίνο που εν τω μεταξύ είχε έρθει. Εγώ ωστόσο έμεινα εκεί και περίμενα το επόμενο, μόνο και μόνο για να μη χάσω τη συγκίνηση της ακρόασης της Καραΐνδρου μεσ' στο μετρό. Αν δεν ειν' αυτό μια μικρή επιβολή του Καλού επί του Κακού, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

οι-δύο-μαλάκες

Με τον Ανδρέα, τον φίλο και καθηγητή μου στη σχολή κινηματογράφου, για μια δεκαετία κάναμε κολλητή παρέα και όλο σκαρώναμε διάφορα καλλιτεχνίζοντα λούμπεν projects, τα οποία φυσικά έμεναν στην αφάνεια, τουτέστιν ουδέποτε πραγματοποιούνταν. Στο πλαίσιο αυτό κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να στείλουμε έναν πιλότο για καθημερινή εκπομπή στο τότε νεοσύστατο MEGA CHANNEL. Τίτλος της θα ήταν Οι δύο Μαλάκες - τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο - και τα θέματα μερικών επεισοδίων ήταν τα εξής: Σε ένα απ' αυτά θα ανοίγαμε λάκκους στην άσφαλτο και θα κλωτσάγαμε γέρους και γριές να πέσουν μέσα. Σε ένα άλλο θα χυμάγαμε σε ζευγαράκια στα πάρκα και θα δαγκώναμε χωρίς λόγο. Και σε ένα άλλο πάλι θα βγαίναμε παγανιά με πριόνια και θα κόβαμε όσα δέντρα είχαν απομείνει στους δρόμους της Αθήνας. Μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας γελούσαμε φυσικά. Αλλά το πιο αστείο ήταν όταν σκεφτόμασταν τον Νίκο Χατζηνικολάου να λέει στο δελτίο ειδήσεων: Μείνετε συντονισμένοι στο MEGA, ακολουθούν αμέσως τώρα οι Δύο Μαλάκες! Έπρεπε να έχει γυριστεί αυτή η σειρά, γαμώτο...

και-πάλι-στον-''διάδρομο''-της-ευσταθίας-και-της-μάνιας-παπαδημητρίου

Με τον φίλο Γιώργο Λαζαρίδη, αφιχθέντα από τη Θεσσαλονίκη, που είχε και γενέθλια σήμερα, περάσαμε από το θέατρο Ενδορφίνη για να δούμε τον Διάδρομο της Ευσταθίας με τη Μάνια Παπαδημητρίου και σε μουσική της Λένας Πλάτωνος. Εγώ που το ξανάδα το έργο χάρηκα, επειδή, όχι μόνο δεν αναθεώρησα, αλλά πρόσεξα και μερικά άλλα σημεία του λόγου της Ευσταθίας, ιδιαιτέρως καυστικά και μελαγχολικά, τα οποία με κάνουν τώρα να λέω ότι πρόκειται για μια απ' τις πλέον πολιτικοποιημένες παραστάσεις της σαιζόν. Όσο για το πέρασμα του Λαζαρίδη από την Ενδορφίνη είχε και...εργασιακό χαρακτήρα, αφού ενδέχεται ο Διάδρομος από τον Μάρτιο να ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη και το Μαμίσιο που διευθύνει ο ίδιος.

η-φλέρυ-νταντωνάκη-στο-περίπτερο

Όχι μόνο όταν την ''πρωτογνώρισα'', αλλά ούτε και όταν έφτιαχνα το ντοκιμαντέρ γι' αυτήν, δε θα μπορούσα να φανταστώ πως μία δεκαετία αργότερα θα την έβρισκα στο περίπτερο της γειτονιάς μου να ''κοστίζει'' όσο ένα πακέτο τσιγάρα. Δεν περιέχει μομφή αυτό που λέω, αντιθέτως θεωρώ πολύ τυχερούς τους 20άρηδες του 2013 που μπορούν να έχουν τέτοια πρόσβαση, συμφέρουσα οικονομικώς, στο υλικό της Φλέρυς Νταντωνάκη με την υπογραφή του Μάνου Χατζιδάκι.... Γιατί, όταν εγώ ήμουν 25άρης, θυμάμαι ότι μάζευα χαρτζιλίκι για ν' αγοράσω τα σπάνια πλέον βινύλια, απ' τα οποία προήλθε η συγκεκριμένη επανέκδοση σε cd. Εννοείται πως και το cd αυτό τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του κόστιζε 25 ευρώ στα Metropolis! Είχε (όπως και έχει), όμως, βιβλιαράκι με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, τους στίχους των τραγουδιών και πληροφορίες - σχόλια από τον Γιώργο Τσάμπρα. Αξίζει όσοι δεν το έχουν στη δισκοθήκη τους να το αγοράσουν, αν και το τελευταίο πράγμα που μ' ενδιαφέρει είναι να κάνω στεγνή διαφήμιση στην συντηρητική ''Καθημερινή'', στο ένθετο ''Κ'' της οποίας έχω δημοσιεύσει και δικά μου κείμενα. Μπροστά όμως στη φωνή της Φλέρυς δεν υπάρχει τίποτα άλλο! Απολαύστε την στον ''Καπετάν-Μιχάλη'', στον σπαρακτικό ''Κύκλο του CNS'' και στις ονειροθρεμμένες ''Γειτονιές του φεγγαριού'' με την ''Τρελή του φεγγαριού (Στου Διγενή τα κάστρα)''. Να δείτε, τέλος, πως ξεχώριζε το cd αυτό μεσ' στο απλωμένο χαρτομάνι: άπλωσα το χέρι και σήκωσα την ''Καθημερινή'' μέσα από συλλογές Love Ballads, Μάκη Χριστοδουλόπουλο, Νίκο Πορτοκάλογλου, μέχρι και το ''Βασικό Ένστικτο''. Και, ναι, την ξανάφησα στη θέση της την εφημερίδα. Αφενός το έχω το cd, αφετέρου 4 ευρώ κάνουν τα αυριανά μου τσιγάρα, που λέγαμε στην αρχή...

αγαπημένο-μου-ημερολόγιο

Τα προχθεσινά γενέθλια πέρασαν μεσ' στην απόλυτη ησυχία και τη μοναξιά. Μόνο το κινητό και το σταθερό χτυπούσαν για ευχές κάθε πέντε λεπτά, αναγκάζοντας με να κλείσω το πρώτο και να κατεβάσω το δεύτερο ακριβώς για να απολαύσω τις προαναφερόμενες ησυχία και μοναξιά. 39, λοιπόν, δηλαδή κατά μία έννοια στο μέσο του βίου μου, λες και ξέρει κανείς πόσο πρόκειται να ζήσει. Χθες με περιτριγύριζε πάλι η ίωση της εποχής: κεφάλι - βαρίδι, μικρή αδυναμία κι ένας άσχετος ενοχλητικός πονόδοντος. Την πολέμησα την ίωση με πορτοκάλια, depon και σούπες αυτοσχέδιες με όλων των ειδών τα λαχανικά. Σήμερα περιέργως είμαι καλά! Πίνω καφέ κι από τις 11 και μετά πιθανώς να ξαναπιώ με μιαν ευχάριστη παρέα. Το βράδυ, άλλωστε, θα μαζέψω κόσμο στο σπίτι για τον καθιερωμένο εορτασμό των γενεθλίων. Όχι πολλά άτομα, τη Λίνα, τον Κώστα, τη Μάιρα, τη Λιάνα, τον Θρασύβουλο, αυτούς. Θα περάσει κι ο Λόλεκ αργά μετά την πρόβα του. Το ωραιότερο δώρο για τα γενέθλια μου να μην ξεχάσω να πω ότι ήρθε από το Λουξεμβούργο. Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου θα προβληθεί στις 23 και 24 Απριλίου στον κινηματογράφο LUX της πρωτεύουσας πόλης του Λουξεμβούργου. Εγώ θα βρεθώ εκεί για μία εβδομάδα, από τις 22 έως τις 28 του μήνα. Τα παιδιά - νά'ναι καλά - μου καλύπτουν το αεροπορικό εισιτήριο και τη φιλοξενία, διότι, διαφορετικά, δεν θα έπαιζε φράγκο ούτε για μέχρι τα Καμένα Βούρλα. Υπάρχει η περίπτωση να γίνει και ακόμη μια προβολή της ταινίας σε κινηματογράφο των Βρυξελλών, αφού άλλωστε η πρωτεύουσα του Βελγίου δεν απέχει ούτε μια ώρα με το τραίνο από το Λουξεμβούργο. Κατά τ' άλλα η έξοδος του ντοκιμαντέρ στον Δαναό στις 7 Μαρτίου ετοιμάζεται με σωστό τρόπο: εννοώ αφενός το trailer που ξεκίνησε ήδη να προβάλλεται, εμβόλιμο στο κυρίως πρόγραμμα του κινηματογράφου, στα προσεχώς του, και αφετέρου το έντονο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Την επόμενη Τρίτη μάλιστα έχουμε ραντεβού με τη Τζίνα την παραγωγό και την Άντυ Δημοπούλου, τη δραστήρια υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του Δαναού, για να δούμε ποιες εφημερίδες θα μπουν χορηγοί επικοινωνίας. Τέλος, στις 20 αυτού του μήνα, το φοιτητικό κοινό της Πάτρας θα έχει την ευκαιρία να δει την ταινία σε avant premiere. Αναχωρούμε με τον Γιώργο Χρονά για μια μέρα μόνο, εκείνος θα παρουσιάσει την έκδοση Πάνω-κάτω η Πατησίων, κι εμένα μου ζητήθηκε να παιχτεί το ντοκιμαντέρ μέσα σε κάποιο τμήμα του Πανεπιστημίου και να είμαι εκεί για να μιλήσω με τον κόσμο. Τελικά, σε μία περίοδο όπου μετανάστες δολοφονούνται στο δρόμο και άτακτα παιδιά βασανίζονται στα αστυνομικά τμήματα, η παρουσία προσωπικοτήτων σαν της Κατερίνας Γώγου είναι πιο επιτακτική από κάθε άλλη φορά - τό'χω ξαναπεί και όσο πάμε από το κακό στο χειρότερο θα το ξαναλέω.

R.I.P. REG PRESLEY (1941 - 2013)

Έσβησε και ο Reg Presley, ιδρυτής και τραγουδιστής των Troggs, στα 71 του χρόνια κατόπιν καρδιακών επιπλοκών που του προκάλεσε ο καρκίνος του πνεύμονα. Αν και δεν έκανε ποτέ... τη σόλο καριέρα του Ray Davies των Kinks, λόγου χάριν, ο ίδιος και το συγκρότημα του ήταν συνυπεύθυνοι για την περιβόητη ''βρετανική εισβολή'' των 60s. Το ''Wild thing'' με τα αλήτικα φωνητικά και τον γκαραζοχίπικο ρυθμό του έχει περάσει προ πολλού στην ιστορία του rock'n'roll - κομμάτι ισάξιο του ''(Can't get no)Satisfaction'' των Rolling Stones, του ''You really got me'' των Kinks και του ''My Generation'' των Who. Το αγαπούσε πολύ ο Jimi Hendrix επίσης, εξ ου και στο Monterey International Pop Festival παρουσίασε και τη δική του οργιαστική εκτέλεση. Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να φανταστώ σοβαρό νεανικό πάρτυ στα επόμενα χρόνια που δε θα περιέχει αυτό το τραγούδι. Ηχογραφήθηκε το 1966, αλλά στο επισυναπτόμενο ασπρόμαυρο βίντεο τα πλάνα ανήκουν στο ολάνθιστο Σαν Φρανσίσκο και στο Summer of Love του 1967!

 

Wild thing you make my heart cry...

τρεις-κριτικές-από-το-www.onlytheater.gr

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1454-oi-adespotoi-nai-men-alla-oxi-tou-antoni-mposkoiti.html

Το review μου από τη μουσικοθεατρική παράσταση Οι Αδέσποτοι της Μέμης Σπυράτου στο TheatroVictoria.

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1435-o-dimios-tou-erota-tou-gialom-enthousiase-ton-antoni-mposkoiti.html

Η παράσταση Ο δήμιος του έρωτα του Ίρβιν Γιάλομ σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που, όντως, με ενθουσίασε!

http://www.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/1404-to-monon-tis-zois-tou-takseidion-opos-to-eide-o-antonis-mposkoitis.html

Η παράσταση Το μόνον της ζωής του ταξείδιον του Γεωργίου Βιζυηνού σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, πάλι στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που, δυστυχώς, δεν με ενθουσίασε.